επίγεια άστρα

υπάρχει ζωή και σ' άλλον πλανήτη
λέγεται Γη και τα φώτα της επίγεια άστρα
μια φορά το μήνα δίνει ραντεβού με το χλωμό πρόσωπο
αυτοί που λέγονται άνθρωποι κατακλύζουν τις κορφές και κρυφακούν
το χλωμό πρόσωπο δεν μιλά ποτέ
μόνο μουγκρίζει και τα επίγεια άστρα υποκλίνονται
ο άνθρωπος φοβάται το χλωμό πρόσωπο γιατί του θυμίζει το δικό του
κάθε μήνα όταν αυτό υψώνεται στον ουρανό
ο άνθρωπος γράφει ένα θυμωμένο γράμμα στα επίγεια άστρα
δένει στο λαιμό του μια κόκκινη κορδέλα
ποτέ δεν κλωτσάει το σκαμνί κάτω απ' τα πόδια του
τα γράμματα ήδη γέμισαν δύο συρτάρια και το σκαμνί είναι στη θέση του
άλλοι άνθρωποι φιλιούνται και δεν κοιτούν το χλωμό πρόσωπο
το περιφρονούν
μόνο το βλέπουν ο ένας στα μάτια του άλλου
επανάσταση να μην κοιτάς το χλωμό πρόσωπο όταν σε κοιτάει

αφιερωμένο σε όσων το πρόσωπο έχει χλωμιάσει και κάθε μέρα κοιτούν την πανσέληνο

σεπτεμβριανή πανσέληνος στην αθήνα